Bez sensu! Jakieś to dziwne, niezrozumiałe. Cała ta sztuka abstrakcyjna to jakaś wydmuszka. Snobizm i nic więcej. Może słyszeli Państwo takie, czy inne opinie na temat sztuki współczesnej, często sięgającej po abstrakcję.
Czy jednak na pewno cała sztuka abstrakcyjna nie ma głębszego sensu? O co chodzi artystom używającym takiego języka artystycznego?
W tym artykule zajmiemy się tymi zagadnieniami. Najważniejsze jednak na początku jest zrozumienie czym jest sztuka figuratywna, a czym niefiguratywna. Ale nie będziemy tutaj zasypywać się niepotrzebnie skomplikowanymi definicjami, ponieważ do rozróżnienia tych dwóch rodzajów sztuki niepotrzebne jest ani wiele czasu, ani wiele słów.
SZTUKA FIGURATYWNA, A NIEFIGURATYWNA
Sztuka figuratywna jak sama nazwa wskazuje przedstawia konkretne figury, czyli postaci, np. ludzi, zwierzęta, drzewa i inne realne rzeczy jakie widzimy wokół nas. Taka sztuka posiłkuje się realnym światem i przenosi te obrazy na płótno czy papier. Często mówi się o tej sztuce, jako o sztuce przedstawiającej, bo rzeczywiście przedstawia nam realne kształty zaczerpnięte ze świata zewnętrznego.
Dokładnym przeciwieństwem figuratywizmu jest sztuka niefiguratywna, czy też nieprzedstawiająca. W tym wypadku sztuka nie przedstawia realnych obrazów. Widzimy natomiast przed sobą abstrakcję - “coś”, ale nie wiemy co dokładnie to jest. Czy znaczy to tyle samo, co nabazgranie w przypadkowy sposób jakichś kresek lub kształtów? Otóż w abstrakcji, cechującej się dobrym stylem jest zawarte coś więcej. Chodzi o konkretny koncept, jakąś ideę, sedno które artysta usiłuje przedstawić wnikliwym odbiorcom. Oczywiście jest w tym pewien kod, który wielu irytuje i zniechęca do zagłębienia się w rzeczywistą treść obrazów. Moim zdaniem do sztuki współczesnej potrzeba dużo pokory, umiejętności uciszenia własnego ego, oraz chęci “posłuchania” drugiego człowieka. Nie musimy się z nim zgadzać, ale warto poznać jego historię oraz filozofię życia.
ABSTRAKCJA TO WYZWANIE
Na próżno mnożyć słowa na temat abstrakcjonizmu, bowiem jego właściwa istota daleko wykracza poza coś namacalnego i jednoznacznego. Abstrakcja ma być bardziej ‘experience’, doznaniem i przygodą niż jednoznacznym konkretnym pejzażem czy portretem, który szybko rozwiewa wszelkie pytania czy wątpliwości. Abstrakcja wprowadza nas więc nie tyle w jakąś wybraną przez artystę scenerię i klimat, co raczej do jego umysłu i emocji. A czasami ma nas zaprowadzić do naszego wnętrza i skłonić do refleksji. Abstrakcja pozwala więc na rozwój naszego kapitału kulturowego, o czym powstał oddzielny artykuł do którego serdecznie zapraszam TUTAJ.
